بررسی میزان اثربخشی سیستم‌های آموزش الکترونیک

پژوهش حاضر یک سیستم آموزش الکترونیک را با هدف ارزیابی و سنجش اثربخشی واقعی آن، در چهار بعد اصلی شامل فن‌آوری و پشتیبانی، استاد، دوره‌ی آموزشی و فراگیران مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار داده است. این پژوهش کاربردی، به شیوه‌ی پیمایشی در شرکت ساپکو انجام گرفته است و ابزار اصلی جمع‌آوری داده‌ها در آن، پرسش‌نامه بوده که در کنار آن مشاهده و مصاحبه نیز صورت گرفته است. روایی پرسش‌نامه در پژوهش مشابهی تأیید شده بود و اکنون نیز با توجه به بومی‌سازی آن، با ارجاع به خبرگان آموزش الکترونیک مجدداً به تأیید رسید. پایایی پرسش‌نامه نیز با محاسبه‌ی آلفای کرانباخ به‌دست آمد. نمونه‌گیری به روش خوشه‌ای انجام گرفته و برای تحلیل داده‌های پژوهش از آزمونt  در مقایسه با عدد ثابت و روابط ریاضی مربوط به مدل پژوهش استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که در میان ابعاد سیستم‌ آموزش الکترونیک مورد بررسی، بالاترین اثربخشی در بعد محتوای دوره و خودارزیابی فراگیران وجود دارد؛ درحالی‌که خدمات فن‌آوری و پشتیبانی سیستم نیاز به بهبود دارد. اقداماتی نظیر بهبود کیفیت پشتیبانی فنی و فراهم نمودن امکاناتی برای در دسترس بودن استاد مجازی به‌صورت برخط می‌تواند وضعیت کل سیستم را به سوی اثربخشی بیش‌تر پیش ببرد.